Yazmak yalnız bir süreç

Yazmak her şeyden önce oldukça yalnız bir süreç. Bu başkalarına yazarlığın zor yanlarından biri gibi gelebilir. Ama bana pek o kadar zor gelmiyor. Bazen haftalarca kendimi, yarattığım, hayal ettiğim bir dünyaya gönüllü olarak hapsediyorum. Zaman zaman bu izolasyonun aylar bile sürdüğünü söyleyebilirim. Karakter olarak yalnızlığı sevmeniz lazım.

Aslında pek de yalnız sayılmazsınız. Kurguladığınız o dünyada, yarattığınız karakterler hep sizinle birlikte. Onlarla beraber mutlu oluyorsunuz, onlarla beraber acı çekiyorsunuz, heyecanlanıyorsunuz. Bütün duygularına ortak oluyorsunuz. Kısaca hem yalnızsınız, hem de çevrenizde büyük bir kalabalık var. Tuhaf bir durum anlayacağınız.